Twee Totaal Verschillende Broers

Familie kies je niet uit. Je houdt van ze maar toch kan je ze soms niet uitstaan. Je broer is heel slim en verstandig en jij bent creatief en losbandig. Ondanks dat je veel op elkaar lijkt, ben je toch een beetje hetzelfde. Dezelfde neus, veel dezelfde interesses en lachen om dezelfde dingen. Ook al voel je je nu aangesproken, ik heb het niet over jou. Maar over rijst.

Paella en Risotto, twee totaal verschillende gerechten die juist zoveel op elkaar lijken. Grote pan, niet puur koken, maar laten pruttelen op hoog vuur met allemaal andere ingrediënten. Ze willen allebei nooit alleen zijn. Beide zuid-Europeanen met temperament. Beide hebben ze veel fans, maar weinig die ze echt kunnen begrijpen.

Risotto is de zorgzame van het stel. Hij omhelst je op een winterse dag en helpt je door moeilijke tijden. Hij is rustig en intelligent. Denkt met je mee en is een harde werker, constant bezig: roeren, roeren, roeren. Zacht, romig en helend. Hij is er voor je als de zon niet schijnt en heeft ook geen eigen belang. Risotto past zich aan jou aan.

In tegenstelling tot zijn broer is Paella de wilde gangmaker van de twee. Looking for a party? You’re looking for Paella! Met je vrienden om de tafel en genieten van stevige, enerverende smaken. Paella is wild, gedurfd en laat zich door niemand iets wijs maken. En o wee als je het beter denkt te weten, want dan komen de vrienden van Paella je halen. Je roert hem? Zijn vrienden staan al met fakkels voor je deur. Geen saffraan? Timmer je doodskist maar vast, want ze komen je halen. Paella laat niet met zich sollen, maar zolang je hem in zijn waarde laat, is het je beste vriend en zorgt hij altijd voor een feest.

Familie kies je niet uit. Ook al ben je anders dan de rest van je familie. Iedereen staat klaar voor elkaar. Niet alleen de zorgzame Risotto, maar ook je gekke broer Paella.

Een ode aan het Mechelse stadsbier


image00012.jpg

Tegenwoordig verwacht de gemiddelde bierconsument meer dan een lekker biertje. Bier moet een verhaal hebben, een achtergrond. Zonder verhaal is het drankje niet compleet. Bier is geen bier meer, het is ambacht. Naar jaren te worden gezien als het ‘tokkie broertje’ van de wijn, krijgt bier eindelijk de liefde van het publiek dat het verdient.

Ongeveer twee jaar geleden kreeg ik van mijn broer een aantal flesjes speciaalbier cadeau. Een van deze flesjes sprong er voor mij met kop en schouders bovenuit: De Mechelse Maneblusser. Op het etiket van het Mechelse stadsbier staat een brandweermannetje met een emmertje. Ik was direct geboeid door dit flesje. Ik had direct het gevoel: hier zit een verhaal achter.

Kinders, ga in een kringetje zitten. Ik ga jullie het verhaal vertellen van de Mechelse Maneblusser. Het was de nacht van 27 januari 1687. Bezopen liepen mannen de kroeg uit. Een van de dronken mannen keek naar de St.Romboutstoren om te kijken hoe laat het nou eigenlijk was. Maar de kerk leek in brand te staan. “BRAND, BRAND!” riep de zuiplap. Het gehele stadje schoot te hulp met emmers water om de toren te blussen. Totdat de maan langzaam verschoof en onthulde dat het slechts de maan achter de spits was en de toren dus niet in brand stond. De Inwoners van Mechelen probeerden dit lang stil te houden, maar al snel kwam het verhaal tot over de landsgrens. Sinds dien worden de inwoners van Mechelen spottend: Maneblussers genoemd.

Ik was al gevallen voor dit prachtige goudgele biertje. Maar na het horen van dit verhaal was ik echt verliefd geworden op de Maneblusser. Het Mechelse stadsbier is een biertje die iedere culinair liefhebber moet hebben geproefd.