Van domino’s tot Dr. Oetker, iedereen kent het en iedereen eet het: Pizza. De koning van kinderfeest maaltijden en stoner snacks. Maar is dit wel terecht? Pizza maken is een kunst. Van het deeg tot de saus, in alles kan je liefde stoppen en mee experimenteren. Daarom is de pizza niet alleen het favoriete gerecht van bijna ieder kind, maar ook van vele chefs. Pizza is het ultieme gerecht om smaak combinaties mee uit te testen.

Pizza begon echter niet als culinair benchmark. Lang geleden hadden de bakkers in het Italiaanse Napels deeg en ingrediënten over van hun reguliere baksels. Ze gooide ze samen in de oven en aten dit als snack tussendoor. De ultieme manier om voedselverspilling tegen te gaan.

Als je aan een willekeurig iemand vraagt: Wat is pizza?, krijg je waarschijnlijk te horen “een dun rond deeg met tomatensaus en kaas. Maar de wereld van pizza is groter dan alleen Margherita en salami. Denk aan de Chicago deepdish en de detroit style. Beiden een soort hybride van pizza en een ovenschotel. Alleen doet deze beschrijving deze gerechten wel enorm tekort.

Ook de sauzenwereld is groter dan tomatensaus alleen. Pizza bianco, is hier het bekendste voorbeeld. In New York ook wel de white pie genoemd. Deze heeft een romigere, frisse smaak dan de reguliere tomaten pizza’s.

Het is tegenwoordig niet gek als een bekende chef een pizza op het menu heeft staan. Denk aan experimentele, culinaire superster Heston Blumenthal. Hij had zelfs een hele serie dedicated aan het vinden van het ultieme pizzarecept.

Maar naar mijn mening kan dat niet. Er is niet één het beste recept. Het is een gevoelsrecept, die voor en door iedereen kan worden toegepast. Jij maakt de pizza hoe jij het wilt. Zelfs als je er ananas op wilt doen, alleen kunnen we dan geen vrienden zijn.